موسیقی ملی ایران

هنر آفرینش انسان است. به توان ، اثر و کاری که از تصور و آفرینش انسان شکل یافته است، هنر می گویند. امر هنری الزاما با زیبایی همراه نیست یا زیبایی شناسی یکتایی ندارد ولی همواره با خلاقیت انسان همراه است. واژهٔ هنر در زبان سانسکریت، ترکیبی از دو کلمه سو به معنی نیک و نر یا نره به معنای زن و مرد است. در زبان اوستایی سین به ها تبدیل شده و واژه هونر ایجاد گشته است که در زبان پهلوی یا فارسی میانه به شکل امروزی (هنر) درآمده است که به معنای انسان کامل و فرزانه است. در ادبیات ایران در دوره اسلامی این معنا دوباره دگرگون شد، و هنر به معنای کمال، فضیلت، هوشیاری، فضل، تقوی، دانش و کیاست و... به کار رفت، که دارای بار معنایی عام بود: * به دشمن نمایم هنر هرچه هست/ز مردی و پیروزی و زور دست (فردوسی) * چون غرض آمد هنر پوشیده شد/صد حجاب از دل به سوی دیده شد (مولانا جلا‌الدین محمد بلخی) مجموعه هنرهای زیبا به ۷ دسته تقسیم می‌شوند: 1. - موسیقی 2. - هنرهای دستی مانند مجسمه سازی، شیشه گری، و ... 3. - هنرهای ترسیمی شامل نقاشی، خطاطی، و... 4. - ادبیات شامل شعر و داستان، نمایشنامه ، فیلمنامه و نثر 5. - معماری 6. - رقص و حرکات نمایشی 7. - هنرهای نمایشی شامل سینما، تئاتر، و ... وجوه مشترک آثار هنری عبارت‌اند از: * تخیل به عنوان مهم‌ترین عامل در شکل‌گیری اثر هنری است * همه آثار هنری از عاطفه و احساس هنرمند سرچشمه می‌گیرند نه از تفکر منطقی و عقلانی او * چند‌معنایی بودن و منشور‌مانندی، وجه اشتراک سوم تمام آثار هنری است. این جنبه از خصایص آثار هنری، در واقع از دو ویژگی قبلی که برشمردیم، نتیجه می‌شود. بدین معنی که هر پدیده‌ای که عنصر اصلی سازنده آن تخیل و عاطفه باشد، بی شک نمی‌تواند معنایی منجمد و تک بعدی داشته باشد. از این روست که هر کس در برابر آثار هنری می‌ایستد، دریافت و استنباط خاصی دارد. به بیانی ساده تر هنر را می تواند پیوند دهنده روح انسان با خالق دانست . زیرا که خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد و هنرهای زیبا به معنای عام آن سبب نزدیکی روح انسان به درگاه ربوبیت است . در هر عصری و با هر ظهوری بابی جدید در زندگی بشر آن عصر گشوده شد . این فتح الباب جنبه های گوناگون زندگی مردم آن دوره را تحت تاثیر خود قرار داده ، این گشودگی طیف وسیعی را از حالات روحانی و معنوی تا احیا تفکرات اخلاقی و اقتصادی ، در بر می گیرد . در این میان ، هنرمندان هر آیئنی ، به نسبت شور و شوق و جذبه عاشقانشان جذب مظاهر ظهورشده و در سالهای پس از رحلت مظهر ظهور با استعانت به بیانات و الواح و آیات دست به آفرینش آثار بدیع می زنند . امر بهائی نیز از این امر مستثنی نیست . علی الخصوص مکان ظهور این امر ، ایران ، جایی است هنرپرور ، هنر نزد ایرانیان است و بس . هنر ایران را شاید بتوان تا قبل از ظهور حضرت نقطه اولی( حضرت باب) به دو قسمت تقسیم کرد هنر قبل از اسلام و هنر بعد از اسلام . قسمت سوم هنر ایران زمین را میتوان به بعد از ظهور حضرت اعلی راجع دانست ، البته در ایران بعلت فشارها و حملات مغرضین امر مبارک هنرمندان بهائی مجال حضور در عرصه های اجتماعی و بین المللی را نداشته اند و ازدیاد افتراها و تهمت ها و شکنجه ها بحدی بوده که احباالله اغلب به دفع ردیه ها و پاسخگویی به سوالات دیگر هم میهنان مشغول بوده و از پرداختن به کارهای ذوقی و هنری بطور خاص دور مانده اند . اما همه اینها سبب دوری احبا از هنر نگردید چنانچه جناب مشکین قلم ، را در عرصه هنر خوشنویسی در صدر امر مشاهده می کنیم و یا بعدترها دکتر مجد‌الدّين ميرفخرائى متخلّص به "گلچين گيلانى" را شاهد هستیم . ( گلچین گیلانی شاعر ترانه باز باران با ترانه می باشند ) . از دیگر شعرای بهائی میتوان از لیلا بهشتی نام برد . لیلا بهشتی از زنان شاعر رشت در عصر ناصری بود . او در حدود سال ۱۲۸۰ هجری قمری در رشت به دنیا آمد و سواد خواندن و نوشتن را در خانواده خویش فرا گرفت. لیلا بهشتی فرزند موسی فرزند شیخ جمال الدین فومنی و همسر ملا یوسفعلی رشتی (از بهائیان رشت) و خواهر جناب میرزا باقر بصار رشتی شاعر بود که ترجیع‌بندی نیز برای میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) سروده‌است . برخی دریافت یک گردنبند مرصع جواهر قیمتی به عنوان صله را به خاطر این سروده ، ذکر می‌کنند. اما در کتاب شعرای بهائی آمده‌است که در زمان زندگی این شاعر، به الواحی که از طرف بهاءالله به ایران می‌رسید ، توقیع گفته می‌شد و بهاءالله در تشکر از شعر لیلا، لوح یا توقیعی به او فرستاد . و بصورت شایعه‌ای درآمد که بهاءالله برای وی، طوقی از جواهر فرستاده‌است . که این مطلب به گوش والی گیلان رسید و به طمع به دست آوردن این طوق لیلا و مادرش ام کلثوم را به دارالحکومه احضار کرده و از موضوع طوق سوال می‌کند . وی در بابل درگذشت . البته در این سالهای اخیر کارهایی نیز در زمینه موسیقی از احبا دیده شده که بسیار جای تعریف و تمجید دارد . شاید ارائه این آثار اگر در کشوری جز ایران بود چندان به چشم نمی آمد ، اما در جایی چون ایران و با این همه بی عدالتی و کمی امکانات همین آثار اندک هم بمانند برگ سبزیست تحفهء درویش .